Extra mentēs
Het is als een zuivere wind
van volledig vredig zijn.
Daar waar geen grenzen zijn.
Tijd noch ruimte ontregelt, bevriest of bevreest.
Er is geen verlangen, geen angst of pijn
en er zijn geen gedachten
omdat die belemmerend zijn.
Een gewaarwording
van meeslepende eenheid.
Daar waar ik wederom
waarachtig en vanzelfsprekend ben.
Een staat van zorgeloos en achteloos stellig inzicht
zonder dat er overtuigingen zijn.
Waar niets zinvol, gericht of gerechtigd hoeft te zijn.
Alle ballast is verdwenen.
De gecompliceerde geschiedenis
van alles dat er ooit in een leven was.
Alle verhalen, belevenissen en aangelegenheden,
van nostalgie en weemoed tot aan eeuwige spijt,
zijn allen verdwenen
omdat ze volkomen irrelevant zijn.
Het is als zweven boven de wolken en nog verder.
Zowel ongedreven als bevlogen.
De afstand tot de aarde kon niet groter zijn.
Geen afstand die meetbaar is,
in die essentie van waarlijk zijn,
maar een ongrijpbare ruimte
die geen plaats in lijkt te nemen,
die nergens aanwijsbaar aanwezig lijkt te zijn.
Een intuïtieve harmonie
in een andere manier van zijn.
Een sensatie van oneindigheid
in dat alternatieve bewustzijn.
Daar waar ik, als ik zou willen,
eindeloos zou kunnen zijn.
Ik ervaar de enige echte waarheid
in die werkelijkheid.
Daar waar liefhebben en compleet zijn
zonder enig oordeel te zijn
de norm lijkt te zijn.