Soms doe ik iets en weet ik niet precies waarom
Sommige van die dingen lijken zelfs een beetje krom
Maar dan na dagen, weken of soms zelfs jaren
begrijp ik waarom die momenten er überhaupt waren
Het is niet dat ik niet in toeval geloof,
het ene sluit het andere niet uit,
maar juist de ontwikkelingen die ik niet zo goed vat
blijken later vaak een cruciaal deel van m’n pad
Dan zie ik ineens de puzzelstukjes verschijnen
en laten ze zich plots volkomen met elkaar rijmen
Dat ene was een voorbode van dat andere
waarvan ik aanvankelijk dacht: dat moet ik veranderen
en dat ene ding op die specifieke plek in het verleden
was nooit gebeurd als ik door dat andere niet had geleden
Ja, zelfs ons lijden is dikwijls ergens goed voor
al heb je dat als je er middenin zit vaak niet door
Maar juist het toeval dat zo lastig is te interpreteren
kan je inzicht geven in wat je nog hebt te leren
Houd je ogen open en luister naar je innerlijke geluiden
Negeer je zelf niet, maar probeer jezelf te duiden
Minder denken en meer doen is mijn favoriete leuze
want al die gedachten leiden slechts tot de ‘veiligste’ keuze
Laat al die overpeinzingen eens gewoon voor wat ze zijn
en doe wat gegrond voelt, ook al lijkt het ongebruikelijk te zijn
Want wie zegt dat de bekende weg altijd de beste is?
Je weet niet eens wat je dan allemaal wel niet mist…
Het laatste dat ik hierover zeggen wil is:
ga gewoon realiseren wat je echt wilt doen
door minder te overdenken en te wikken en te wegen
zodat het leven jou je kloppende pad kan geven