Een sonnet over angstig vermijden
Er zijn zo veel zaken van zijde
Verborgen, maar eigenlijk gebroken
Bleven alsmaar ingetogen
Want waren beter te vermijden
Ik weet nog goed wat ze zeiden:
‘Blijf jij maar ondergedoken’
Maar intussen zocht ik een token
Wilde me op de stortvloed voorbereiden
Zo intens veel verdriet
Bijna niet te geloven
Maar van binnen: ik zied
En het kan ook iets beloven
Dat iets dat juist inzicht biedt
Mits het verdriet wordt gedogen…