Stuurloos zat ik op m’n bootje
M’n gevoel die de richting bepaalde
Intuïtief wist ik waarheen te gaan
Vol vertrouwen
Ik kwam langs dorpen en steden
Zo nu en dan meerde ik aan
en na even te zijn gebleven
werd het weer tijd om verder te gaan
Ik dobberde in een oceaan,
genietend van het kabbelende water,
toen plots de wind opstak
en er een onweersbui uitbrak
Ik kon niet schuilen voor de regen
Maar ach, dat ik nat werd
was geen bezwaar
aldaar
Maar de regen werd stortend
en de wind zwelde aan
en ik vroeg me eventjes af:
waarheen nu te gaan?
Overgeleverd aan de elementen
De controle lag niet langer
bij mij
Dus gaf ik me maar gewonnen
Maar de storm ging weer liggen
en al snel was ik weer droog
Wat nog even bleef hangen
was een prachtige regenboog
