Online shoppen, wat een uitkomst. Ze had het helemaal ontdekt. De voorpret van het zoeken, het aanvinken van de hartjes en de mededelingen zoals ‘nog 1 artikel beschikbaar’, die het soms ook nog eens spannend maakten. En na de aankoop de mailtjes ‘uw pakketje is onderweg’ en het vol verwachting uitkijken naar het bezorgmoment: het was één grote thrill.
Zo had ze in de afgelopen maanden al zeven paar schoenen, vijf broeken, drie
t-shirts en twee jassen besteld. Sommige dingen had ze gehouden en andere, die toch niet helemaal waren zoals ze voor ogen had gehad, had ze teruggestuurd.
Maar twee maanden geleden had ze het wel heel bont gemaakt. Het was Black Friday, dus alles was ook nog eens flink afgeprijsd. Wat ze toen allemaal niet besteld had, echt, het leek niet op te kunnen. De hoeveelheid pakjes die in de week daarna binnenstroomde was wel een beetje exorbitant. Ze had ze voor het moment maar even opgestapeld bij de voordeur, uitpakken kon later wel.
In de tussentijd had ze een advertentie in de bus gekregen van een leegverkoop van een magazijn met kleding en schoenen. Wauw, alle bloesjes vijf euro en broeken van merken die normaal niet te betalen waren nu voor tussen de twintig en veertig euro! Daar moest ze echt op inspringen…
Op de eerste dag bestelde ze wat, op verschillende tijdstippen, en de dag erna weer en in de dagen die volgden ook weer meer. ’s Morgens, ’s middags en
’s avonds was ze er uiteindelijk mee in de weer, want de leegverkoop was bijna afgelopen. Inmiddels stond d’r mailbox helemaal vol met berichten met diverse mededelingen over de nu wel heel vele pakjes die eraan zaten te komen.
Ze gooide ze steeds allemaal in één keer weg, want ze kreeg er flinke infostress van. Laat maar gewoon komen, dacht ze, ik zie het wel.
De pakjes begonnen weer binnen te stromen en ze zette ze bij alle andere, die nog steeds opgestapeld te wachten stonden. Langs de ene muur stond het inmiddels al vol, dus de andere moest er ook aan geloven. Er was nog een pad tussen alle pakjes waar ze doorheen kon lopen om de deur open te doen, dus geen probleem. Uitpakken, daar had ze nog steeds geen zin, ze zou nu ook niet eens meer weten waar ze moest beginnen. Dat zou ze later wel een keer doen, misschien het aankomend weekend, dat deed er niet zoveel toe.
Ze had nu eigenlijk meer zin om te schilderen, maar wát? Alle muren had ze in het afgelopen jaar al een ander kleurtje gegeven, de trap was getransformeerd en zelfs de meeste kozijnen had ze ook al opgeknapt. Ook op decoratief gebied had ze niet stilgezeten: in elke kamer hing wel minstens één zelfgemaakt kunstwerk.
Ze keek zo naar de saaie stapels pakjes, waarvan sommige iets minder saai waren, maar de meeste waren gewoon van wit of lichtbruin karton. Hm, dat was eigenlijk wel een leuk idee, al was het maar voor kort want ja, die pakjes moesten nog wel uitgepakt worden.
Ze begon er eentje te beschilderen met bloemen, een andere met een landschap met een kasteel en die liep ook door over een andere doos heen.
Hé, dit was echt leuk. Voor de volgende paar dozen zocht ze een leuke afbeelding online. Het werd er eentje van Parijs met de Eiffeltoren op de achtergrond en die nam maar liefst negen pakjes in beslag. Ze beschilderde er ook nog een stuk of wat abstract, dat gaf wel een leuk contrast met de rest.
Op het laatst waren alle dozen geverfd en dat zag er echt mooi uit. Ze was zelfs zo blij met het resultaat, dat ze besloot de pakjes nog wat langer te laten staan. Voor bepaalde tijd natuurlijk, want ze moesten nog wel een keer uitgepakt worden.